Naukowcy usiłujący zrozumieć niszczycielską chorobę nietoperzy zwaną zespołem białego nosa odkryli nową, nieinwazyjną metodę identyfikacji zarażonych grzybem latających ssaków.

 

Zespół białego nosa (ZBN, ang. white nose syndrome, WNS) to choroba, która w ostatnich kilku latach przyczyniła się do śmierci od 5,7 do 6,7 miliona nietoperzy we wschodnich Stanach Zjednoczonych i Kanadzie, stanowiąc poważne zagrożenie dla amerykańskich gatunków tych ssaków. Nazwa pochodzi od charakterystycznego,białego, grzybiczego nalotu (w postaci strzępek grzybni Geomyces destructans) na pyskach chorych zwierząt. Nalot występuje także na skrzydłach nietoperzy.

 

Choroba dotyczy wyłącznie hibernujących nietoperzy. Objawy zespołu białego nosa to,oprócz widocznego nalotu grzybni, utrata tkanki tłuszczowej, nietypowe zachowania podczas zimy (w tym latanie), uszkodzenia błon na skrzydłach. Infekcja powoduje zaburzenia hibernacji często prowadzące do śmierci zwierząt, na niektórych stanowiskach powodując śmiertelność ponad 75% hibernujących nietoperzy.

 

Badacze odkryli, że jeśli skierują długofalowe promienie UV na skrzydła chorych nietoperzy, wytwarza się charakterystyczna, pomarańczowo – żółta fluorescencja. Odpowiada ona mikroskopowym zmianom skórnym, które obecnie są „złotym standardem” w diagnostyce zespołu białego nosa. Dotychczas lekarze weterynarii pracujący nad opanowaniem choroby musieli przeprowadzać eutanazję zwierząt, które następnie wysyłali do laboratorium celem dalszej diagnostyki. Makroskopowa ocena hibernujących nietoperzy była jak dotąd zawodna. Nowa i bardzo precyzyjna metoda pozwoli więc zaoszczędzić populację i tak mocno już dotkniętą ZBN.

 

Podczas testów w Stanach Zjednoczonych, 98,8% nietoperzy z pomarańczowo-żółtą fluorescencją dało pozytywny wynik w badaniach laboratoryjnych potwierdzających chorobę. Z kolei 100% zwierząt, które „nie świeciły”, było negatywnych. Biopsje wykonane z miejsc wskazanych przez fluorescencję wskazały na mikroskopowe uszkodzenia skrzydeł.

 

W kolejnym etapie, naukowcy z Czech przeprowadzili podobne testy w warunkach terenowych. 95,5% próbek pobranych z miejsc fluorescencyjnych potwierdziło się w badaniach laboratoryjnych oraz ponownie 100% zmian negatywnych pokryło się z wynikami biopsji.

 

Wyniki badań wskazują, że nowo poznana metoda diagnostyki syndromu białego nosa nietoperzy charakteryzuje się wysoką czułością i swoistością, dzięki czemu może być z powodzeniem stosowana na całym świecie.

źródło: http://www.sciencedaily.com/releases/2014/05/140529182745.htm oraz http://pl.wikipedia.org/wiki/Zesp%C3%B3%C5%82_bia%C5%82ego_nosa