Choroba zimnych aglutynin

	{{:name:}}

	{{:name:}}

	{{:name:}}

Choroba zimnych aglutynin jest rzadko spotykanym zaburzeniem autoimmunologicznym typu II występującym u psów i kotów. Zimnymi aglutyninami są IgM (najczęściej), IgG lub oba, które wykazują zwiększoną aktywność w temperaturze 37,2 oraz zazwyczaj <31,1 stopni Celsjusza. Powodują one aglutynację erytrocytów w mikrokrążeniu obwodowym oraz sinicę obwodowych części ciała lub inne zaburzenia związane z niedrożnością naczyń krwionośnych na obwodzie. Zaburzenia te nasilają się podczas narażenia na zimno.

Zimne aglutyniny nie mogą zainicjować hemolizy we krwi krążącej, pomimo istnienia dużego miana tych przeciwciał, gdyż jest to zjawisko występujące w przypadku większych temperatur.

Chore zwierzęta wykazują bolesność zmienionych miejsc, może pojawiać się rumień, zasinienie obwodowych końców ciała związane z odkładaniem się zniszczonych erytrocytów w mikrokrążeniu skórnym, rumień, owrzodzenia skóry, strupy oraz sucha, zgorzelinowa martwica końców uszu, ogona, nosa i kończyn miednicznych. Może występować niedokrwistość.

Uważa się, że ekspozycja na zimno stanowi czynnik ryzyka. O ile pierwotna choroba pojawia się na tle idiopatycznym, o tyle wtórna związana jest z zakażeniami górnych dróg oddechowych u kotów lub izoerytrolizą noworodków bądź zatruciem ołowiem u psów.

Rozpoznanie ustala się na podstawie wywiadu (ekspozycja na zimno) i udokumentowania istnienia zimnych aglutynin in vitro.

Leczenie obejmuje hospitalizację w ciepłym otoczeniu do czasu, kiedy postęp choroby się zatrzyma. Leczenie podtrzymujące i ran zależy od objawów klinicznych – jeśli martwica obejmująca końcówkę ogona i palców jest poważna, może być konieczna amputacja. Leki z wyboru to: zimne aglutyniny IgM, plazmafereza, leczenie immunosupresyjne (choć nie przynosi zbytnich korzyści). Choroba zimnych aglutynin charakteryzuje się ostrym wystąpieniem i szybkim postępowaniem objawów. Powrót do zdrowia może trwać tygodniami; rokowanie ostrożne do umiarkowanie dobrego.

Źródło: "5 minut konsultacji weterynaryjnej"

Źródło zdjęcia: http://en.wikivet.net/Small_Animal_Dermatology_Q%26A_15